Tjaa, waar zal ik beginnen?

Hallo iedereen!

Het is al een tijdje geleden dat ik een verslag heb geschreven. Anderhalf jaar geleden om precies te zijn.
Veel gebeurd, veel gedaan, veel gezien en niet te vergeten een extra jaar verlengt.

Ik denk dat ik dit verslag in een paar delen ga hakken zodat de verhalen niet te langdradig worden.

Ik ben nu sinds september 2012 in Tiburon, California bij de Sherer familie.
Deze familie bestaat uit een alleenstaande (gescheiden) moeder, zoon Jake (16), dochter Annie (13), de jongste dochter Kitty (11) en niet te vergeten Bella een Shih-Poo mix.
Jake gaat naar een boarding school in Bethel, Maine sinds September 2012. Dus in pricipe zorg ik alleen maar voor de 2 meiden.
We wonen in een prachtig mooi huis met een zwembad en jacuzzi in de tuin en uitzicht op San Francisco. De omgeving is super! Tiburon ligt in de gemeente Marin dat bekend staat als een van de rijkste gemeentes in Amerika. En dat uit zich in een hele gezonde en actieve gemeenschap. Veel mensen hier eten biologisch, doen aan yoga en zijn veel buiten te vinden. Hardlopen, fietsen, mountain biken en wandelen in de bergen zijn geen ongewone activiteiten.

Ik zou zeggen dat de zon 75% van het jaar schijnt. Het is gemiddeld zo’n 20C en het regent alleen gegarandeerd in de maand november. Nu schrijf ik dit verslag in Maart 2014 en het is nu aan het regenen terwijl ik vorig weekend nog met 24C op het strand lag. Het weer is een beetje van slag want het heeft welgeteld 1 keer geregend in de maand November en ze zeggen dat ze volgende zomer waarschijnlijk een water te kort krijgen. Ik raak zelf een beetje gedeprimeerd als het regent want California staat bekend om zijn lekker weer en als ik regen wil ga ik wel naar Nederland toe, maar hier zijn ze heel blij met de regen.

Het mooie weer nodigt uit om lekker naar buiten te gaan dus dat is wat ik vaak doe . Lekker met de hond wandelen langs het water of in de bergen, hardlopen langs Blackie’s Pasture, tennissen bij de Strawberry tennis club, wandelen in de bergen met mijn wandel buddy Ayla of lekker naar het strand gaan.
Alles is binnen 45 min rijden met de auto en ja je kunt hier eigelijk alleen maar met de auto rijden want er zijn hier geen fietspaden.
Het mooie van wonen in Marin County is dat je binnen 10 minuten bij de Golden Gate Bridge bent en in minder dan 30 minuten in hartje San Francisco. In 30 minuten ben je op het strand van Stinston en in 20 minuten ben je op Mt. Tamalpais waar je heerlijk kunt wandelen. 3 uur naar het noorden en je bent in de sneeuw en een paar uur naar het zuiden en je bent in Los Angeles. Het is echt heerlijk om hier te wonen.

Het werk dat ik doe voor mijn nieuwe familie is als volgt: omdat mijn baas (host moeder) gescheiden is zijn de kinderen iedere donderdag en om het weekend bij hun vader. Dit betekend dat ik ongeveer 10 dagen per maand ’’vrij’’ ben. Op donderdag doe ik de was en ruim de slaapkamer op en doe wat klusjes in huis. Als de meiden thuis zijn is het veel auto rijden naar en van school, bijles, na schoolse activiteiten, therapie enz. Daarnaast ben ik ook verantwoordelijk voor het maken van dokters afspraken, tandarts, orthodontist, bijles, therapie, opticien enz.
Omdat mijn host moeder voor haar werk moet vliegen komt het voor dat ik alleen thuis blijf met de meiden. Dit is tegen de regels van Au Pair in America dus hebben we als back-up een huisgenoot.
De slaap kamer naast mij wordt dan gehuurd door een persoon die als extra volwassene dient. Voordat ik bij de familie was woonde er een setje, maar die waren voordat ik kwam al uit elkaar gegaan dus de jongen woonde nog 4 weken bij ons in voor dat de nieuwe huisgenoot kwam. Zij heeft van Oktober tot Juni bij ons gewoond en is toen bij haar vriendin ingetrokken omdat ze zich verloofd hadden. Tijdens de zomer vakantie hebben we het huis verhuurd dus kregen we pas een nieuw huisgenoot vanaf September en zij woont nog steeds bij ons.
Sinds begin dit nieuwe jaar is er een verandering in de voogdij regeling en gaan de meiden op Woensdag ook naar hun vader. Dit betekend meer vrije dagen voor mij!

In Mei 2013 heb ik besloten nog een jaar in Amerika te blijven. How can you blame me, right?! Ik had/heb hele leuke vriendinnen hier, voor sommige is hun jaar al voorbij en de andere meiden wonen hier nog in de buurt.
Ik heb hier 1 goede vriendin, Ayla uit Noord- Braband. We kunnen het heel goed met elkaar vinden en spreken bijna ieder weekend met elkaar af. Zo veel zelfs dat mijn host moeder aan mij vraagt ’’ga je vandaag wandelen’’ en ik zeg ’’ja ik ga met Ayla’’. Zegt ze ’’ja dat weet ik nu onderhand wel, misschien moet ik iets specifieker zijn en vragen waar je heen gaat’’.
Het leven hier is dus eigenlijk best wel relaxed. Ik heb een eigen auto en kan gaan en staan wanneer ik wil. Ik ben lid van de sportschool en de tennis club en volg klassen via College of Marin.
Soms is het werk wel lastig omdat je toch met een gebroken gezin werkt en met tiener meiden, maar dan ben ik weer een lang weekend vrij en kan ik weer lekker bij tanken.
Ik reis en zie veel en heb zeker veel geleerd en ben als persoon gegroeid.

Hiermee bedoel ik dat ik als 20 jarige naar een ander land ben vertrokken waar je niemand kent en de taal nog niet geheel vloeiend beheerst. Je moet je aanpassen aan een nieuwe cultuur en werkomstandigheden. Ik heb er voor gekozen om naar 4 maanden in Florida naar een ander gezin te gaan wat er voor zorgt dat je echt op jezelf moet kunnen rekenen. Je hebt niemand direct om je heen waar je op kunt terug vallen. En wat weet ik nou eigenlijk van alleen zijn? Ik woonde nog bij mijn ouders in, was nog nooit in mijn eentje op vakantie geweest en kreeg altijd hulp van mijn ouders als dat nodig was. Je werk nog voor je familie terwijl je met andere gezinnen aan het Skypen bent. Je vertrekt in je eentje naar een nieuwe stad, een nieuwe familie, waar je maar 2 keer mee hebt geskyped en je probeert er maar het beste van te maken. In je nieuwe gezin moet je weer opnieuw beginnen met het opbouwen van een relatie met de kinderen. Nieuwe vrienden maken en dingen voor jezelf doen.

Ik denk dat mensen vaak luchtig denken als ze horen dat ik een Au Pair/ Nanny ben en denken dat het een makkelijke baan is. En opzicht is het natuurlijk helemaal niet moeilijk ik bedoel het is geen rocket science, maar het vergt wel bepaalde skills. Je moet een gevoel voor verantwoordelijkheid hebben omdat je toch dag in dag uit met andermans kinderen werkt en in hun huis woont. Je moet je aanpassen aan hun regels en hun levensstijl. Ik maak alle afspraken voor de kinderen, soms zelfs de hond en breng ze overal naar toe, blijf ’s nachts met de kinderen alleen in huis en rij lange afstanden met de kinderen in de auto zonder volwassene. Het is een gepriegel om alles zo op elkaar af te stemmen zodat als je één kind naar lacrosse brengt en de andere naar bijles dat je genoeg tijd hebt om ze op verschillende tijden weer op te halen en naar hun volgende activiteit te rijden. Dus management skills zijn welkom, maar als zo’n dag dan goed loopt geeft het wel een gevoel van voldoening.

Mijn volgende verslag zal over mijn reizen gaan en plaatsen waar ik allemaal ben geweest.

Tot het volgende verslag!