Gaos
Door: Carmen Kemp
Blijf op de hoogte en volg Carmen
09 Mei 2012 | Verenigde Staten, Stamford
Eindelijk aangekomen in het hotel in Stamford.
Het was me een hele toch! Bij de gate inchecken, daar was niets aan de hand.
Koffer door de scanner, ik door de scanner en alles was oke!
Maar toen ik in het vliegtuig zat begon mijn hart toch tekeer te gaan, niet normaal.
Ik zat precies achter de vleugels dus ik keek uit mijn raampje en die vleugels zagen er natuurlijk niet heel stabiel uit. Er ging direct van alles door mijn hoofd heen. Ik had nooit Discovery moeten kijken!
Heb tijdens de vlucht heel wat films gekeken ter afleiding: crazy stupid love, the girl with the dragen tatoo, we bought a zoo, the decendents, the mentalist, house, glee.
Er was echt vanalles, maar in het eerst uur was ik zeker niet gerustgesteld. Tijdens het opsteigen voelde het net alsof het vliegtuig naar beneden viel. Werd er misselijk van.
Veel wind dus, voor mijn gevoel. Ik probeerde mezelf af te leiden met een film maar na het eerste uur was ik nog steeds nerveus.
Pas toen we op grote hoogte waren kwam ik weer bij zinnen. Het was daar ook lekker rustig haast heen turbulentie.
Had twee hele leuke meiden naast mij zitten waar ik nog wat mee gekletst heb en die mij een beetje gerust stelden.
Je kon op je tv schermpje precies zien waar je vloog en hoe lang het nog zou duren.
Na twee uurtjes ging het gang licht uit en moesten de ramen dicht.
Ik vond dat dus super want zo keek ik niet meer naar buiten. (Moet ik wel toegeven dat ik de raampjes al dicht had gedaan voor dat het werd aangegeven).
De landing was echt super smooth om het zo maar even te zeggen, zelf de meiden die naast mij zaten waren verbaasd dat dit zo"n zachte landing was.
Om 12 uur eindelijk uit het vliegtuig tranen stonden me in de ogen en bijna de grond gekust. En ik enorme last van mijn oren, bij het op stijgen niet, alleen bij het dalen.
Ik moest natuurlijk plassen dus voor de paspoort controle maar even heen, maar dan kom je terug en dan heb je een rij van hier tot aan Tokio.
Gelukig ging dat allemaal heel vlot. Wat ik dus had gedaan was op het vlucht formulier aangeven dat ik voedsel, zaadjes of fruit mee had.
En natuurlijk werd ik uit de rij gehaald om mijn bagage door de scanner te laten halen.
Niks aan de hand dat had ik ze ook al verteld, alleen maar koekjes en snoep. Maar het mooie van alles is dat als je nee had ingevuld mocht je gewoon doorlopen.
Was om een uur of 13/ 13.30 bij de international arrivels aangekomen en geen vrouw van Au Pair America te bekennen, dat heb ik weer!
Naar beneden gelopen want dat stond op het formulier dat ik had uitgeprint, maar ook beneden niemand te bekennen.
Ik natuurlijk denken dat het door mijn vertraging komt want ze waren vast andere mensen aan het ophalen.
Maar ondertussen was ik bloed nerveus dat ik boven iemand had gemist dus maar weer naar boven gegaan om te kijken.
En je raad het al, nog steeds niemand! Ik bellen naar Au Pair America, "er moeten wel mensen zijn dus wacht maar beneden dan komt er zo iemand aan". Echt weer iets voor mij zo"n dag.
Inmiddels al een uur of 14/14.15, ja hoor eindelijk komt er iemand aan!
Wat was nou het probleem er stond op de lijst van aankomsten United en zij hadden Continetal verwacht en toen was mijn vlucht ook nog eens van gate veranderd dus in plaats van terminal A was het vliegtuig bij terminal C geland. Aan de andere kant van het vliegveld. Zo ver we moesten zelfs met een treintje.
Wij met zijn 2en weer terug naar terminal A want daar wachte nog 5 au pairs op mij.
Om half 3 zaten we in de taxi naar het hotel, onderweg nog file want er was ergens een ongeluk gebeurt. Weer 10 min. vertraging.
Het was half 4 dat we bij het hotel aankwamen, we kregen direct uitleg over de aankomende dagen en andere info.
Daarna gingen we naar onze kamers, ik zou een kamer met een meisje delen die in de taxi zat, maar die was daarna nergens meer te vinden.
Dus ben ik in mijn eentje Ellen DeGeneres gaan kijken!!! Viel om 7 uur in slaap. De volgende morgen om 7 uur op, maar mijn kamergenootjes die s avonds om 18.30 kwamen waren om 5 uur s ochtends al naar de wc gegaan en natuurlijk werd ik wakker en kon daarna niet meer slapen. 2 uur lang liggen woelen in bed en uiteindelijk maar mijn iPod gepakt. Om half 8 aan het ontbijt, half negen het begin van de eerst info dag. De ochtend duurde onzettend lang met 1 pauze en ontzettend oncomfortabele stoelen. Taco"s als lunch en daarna 3 uur pauze. Op naar Macy"s! Wat een winkelcentum niet normaal, ze hebben daar echt alles en een enorme Victoria"s secret winkel. Om half 3 weer terug gelopen om ons voortebereiden op een hele lange middag tot 19u. De leidster van de intro dag is Joan en ze is zo leuk. Ze heeft alles zo grappig verteld dat die 4 uur nog sneller gingen dan de ochtend. Om 19u eten, pizza!! Zit nu boven op in de hotel kamer en ga zo slapen. Er zijn trouwens 99 meisjes waarvan 20% Duits, 20% Zuid Afrikaans, 25% Braziliaans, 10% Thais en de rest een megelmoestje.
Morgen de tweede lange dag van de orientatie week, kijk er nu al naar uit, jeh.
Het was me een hele toch! Bij de gate inchecken, daar was niets aan de hand.
Koffer door de scanner, ik door de scanner en alles was oke!
Maar toen ik in het vliegtuig zat begon mijn hart toch tekeer te gaan, niet normaal.
Ik zat precies achter de vleugels dus ik keek uit mijn raampje en die vleugels zagen er natuurlijk niet heel stabiel uit. Er ging direct van alles door mijn hoofd heen. Ik had nooit Discovery moeten kijken!
Heb tijdens de vlucht heel wat films gekeken ter afleiding: crazy stupid love, the girl with the dragen tatoo, we bought a zoo, the decendents, the mentalist, house, glee.
Er was echt vanalles, maar in het eerst uur was ik zeker niet gerustgesteld. Tijdens het opsteigen voelde het net alsof het vliegtuig naar beneden viel. Werd er misselijk van.
Veel wind dus, voor mijn gevoel. Ik probeerde mezelf af te leiden met een film maar na het eerste uur was ik nog steeds nerveus.
Pas toen we op grote hoogte waren kwam ik weer bij zinnen. Het was daar ook lekker rustig haast heen turbulentie.
Had twee hele leuke meiden naast mij zitten waar ik nog wat mee gekletst heb en die mij een beetje gerust stelden.
Je kon op je tv schermpje precies zien waar je vloog en hoe lang het nog zou duren.
Na twee uurtjes ging het gang licht uit en moesten de ramen dicht.
Ik vond dat dus super want zo keek ik niet meer naar buiten. (Moet ik wel toegeven dat ik de raampjes al dicht had gedaan voor dat het werd aangegeven).
De landing was echt super smooth om het zo maar even te zeggen, zelf de meiden die naast mij zaten waren verbaasd dat dit zo"n zachte landing was.
Om 12 uur eindelijk uit het vliegtuig tranen stonden me in de ogen en bijna de grond gekust. En ik enorme last van mijn oren, bij het op stijgen niet, alleen bij het dalen.
Ik moest natuurlijk plassen dus voor de paspoort controle maar even heen, maar dan kom je terug en dan heb je een rij van hier tot aan Tokio.
Gelukig ging dat allemaal heel vlot. Wat ik dus had gedaan was op het vlucht formulier aangeven dat ik voedsel, zaadjes of fruit mee had.
En natuurlijk werd ik uit de rij gehaald om mijn bagage door de scanner te laten halen.
Niks aan de hand dat had ik ze ook al verteld, alleen maar koekjes en snoep. Maar het mooie van alles is dat als je nee had ingevuld mocht je gewoon doorlopen.
Was om een uur of 13/ 13.30 bij de international arrivels aangekomen en geen vrouw van Au Pair America te bekennen, dat heb ik weer!
Naar beneden gelopen want dat stond op het formulier dat ik had uitgeprint, maar ook beneden niemand te bekennen.
Ik natuurlijk denken dat het door mijn vertraging komt want ze waren vast andere mensen aan het ophalen.
Maar ondertussen was ik bloed nerveus dat ik boven iemand had gemist dus maar weer naar boven gegaan om te kijken.
En je raad het al, nog steeds niemand! Ik bellen naar Au Pair America, "er moeten wel mensen zijn dus wacht maar beneden dan komt er zo iemand aan". Echt weer iets voor mij zo"n dag.
Inmiddels al een uur of 14/14.15, ja hoor eindelijk komt er iemand aan!
Wat was nou het probleem er stond op de lijst van aankomsten United en zij hadden Continetal verwacht en toen was mijn vlucht ook nog eens van gate veranderd dus in plaats van terminal A was het vliegtuig bij terminal C geland. Aan de andere kant van het vliegveld. Zo ver we moesten zelfs met een treintje.
Wij met zijn 2en weer terug naar terminal A want daar wachte nog 5 au pairs op mij.
Om half 3 zaten we in de taxi naar het hotel, onderweg nog file want er was ergens een ongeluk gebeurt. Weer 10 min. vertraging.
Het was half 4 dat we bij het hotel aankwamen, we kregen direct uitleg over de aankomende dagen en andere info.
Daarna gingen we naar onze kamers, ik zou een kamer met een meisje delen die in de taxi zat, maar die was daarna nergens meer te vinden.
Dus ben ik in mijn eentje Ellen DeGeneres gaan kijken!!! Viel om 7 uur in slaap. De volgende morgen om 7 uur op, maar mijn kamergenootjes die s avonds om 18.30 kwamen waren om 5 uur s ochtends al naar de wc gegaan en natuurlijk werd ik wakker en kon daarna niet meer slapen. 2 uur lang liggen woelen in bed en uiteindelijk maar mijn iPod gepakt. Om half 8 aan het ontbijt, half negen het begin van de eerst info dag. De ochtend duurde onzettend lang met 1 pauze en ontzettend oncomfortabele stoelen. Taco"s als lunch en daarna 3 uur pauze. Op naar Macy"s! Wat een winkelcentum niet normaal, ze hebben daar echt alles en een enorme Victoria"s secret winkel. Om half 3 weer terug gelopen om ons voortebereiden op een hele lange middag tot 19u. De leidster van de intro dag is Joan en ze is zo leuk. Ze heeft alles zo grappig verteld dat die 4 uur nog sneller gingen dan de ochtend. Om 19u eten, pizza!! Zit nu boven op in de hotel kamer en ga zo slapen. Er zijn trouwens 99 meisjes waarvan 20% Duits, 20% Zuid Afrikaans, 25% Braziliaans, 10% Thais en de rest een megelmoestje.
Morgen de tweede lange dag van de orientatie week, kijk er nu al naar uit, jeh.
-
09 Mei 2012 - 10:00
Berber:
Wauw veel indrukken gehad dus. nou mooi dat je veilig bent aangekomen, deze dagen zou je toch even door moeten. en dan ben je bij het gezin lijkt me ook spannend. vind het leuk om zo even te lezen wat je allemaal meemaakt(A)!
kusjes en groetjes van ons Berber -
09 Mei 2012 - 18:57
Oranda:
heey Carmen,
Wat alweer een belevenissen zo de eerste dagen hahaha,
Maar goed om te horen dat je veilig bent aangekomen en ondanks een mis communicatie ;)
hahaha, leer je alleen maar weer van. ik hoop voor je dat het verder zonder problemen verloopt
Nog ff wachten en dan naar je gezin toe.
vind het leuk dat je een blog bij houdt! weten we een beetje hoe je het daar hebt en wat je beleefd.
groeten oranda
groetjes Oranda -
09 Mei 2012 - 19:25
Marjon:
Oké daar gaan we ..... Taco s. Pizza. .... Mel weet waar ik op ingezet heb.
Liefs and have fun! -
10 Mei 2012 - 07:55
Wendy Hof:
Dat heb jij weer. Door de gate gaan en direct al weer het avontuur beleven. Ben blij dat je een leuke groep hebt. Heb je nog last van een Jet lek. Denk om je line met al dat fast food. Wat is een mengelmoesje (4 kleuren).Wacht op je volgende verslag, leuk. -
10 Mei 2012 - 08:57
Jeannet:
Spannend verhaal om zo te beginnen! Leuk om zo je belevenissen te volgen Carmen. Ik hoorde net van je moeder dat je vandaag naar het gezin toe gaat. Veel "plezier" dan maar met deze vlucht, een goede landing en we wensen je een superstart van je au pair avontuur.
Groetjes uit Egmond! -
14 Mei 2012 - 14:05
Gea Steenbergen:
Hallo Carmen.
Wat al een verhaal zeg. Ik vond het heel leuk om te lezen. Ben bijna een beetje jaloers op je, zoveel indrukken en nieuwe ervaringen, geweldig. Ik wens je een fantastische tijd toe. En hoop dat je bij hele lieve mensen komt te werken en veel leuke mensen ontmoet. Heel veel plezier.
Gea, de moeder van Teddy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
